اسرار دفینه
فروش فلزیاب، فروش طلایاب، گنج یاب تصویریاسرار دفینه
فروش فلزیاب، فروش طلایاب، گنج یاب تصویریچه قبور و مزارهایی دارای گنج و دفینه هستند ؟
چه قبور و مزارهایی دارای گنج و دفینه هستند ؟
کجاها رو حفاری و کاوش کنیم و کجاها رو کاوش نکنیم ؟
برای پاسخ این سئوال ، فقط کافیست نگاهی به تاریخ و زمان بکار گیری طلا در دوره های مختلف بیاندازیم .
مطمئنا زمانی که در ایران طلا وجود نداشت نباید انتظار داشته باشیم که در قبور ایشان طلا پیدا کنیم . مصریان و سومریان ، در این مورد از ایران پیشی گرفته اند و مصریان در حدود چهار هزار سال است که از طلا استفاده میکنند البته در اوایل به کار گیری طلا در مصر ، این فلز مختص فرعون و خانواده او بود و دیگران حق استفاده از آن را نداشته اند .
در هر حال ، قبل از هخامنشیان حدود سه هزار سال قبل ، ایرانیان از مس و مفرغ و آهن و برنج ، برای تزئینات و همچنین لوازم جنگی استفاده میکردند پس قبوری که منتسب به مهر پرستان ابتدایی و همچنین چند ایزدان باستان است، دارای طلا نیست زیرا در این دوره ها اصلا طلا وجود نداشت .
از زمان هخامنشیان به بعد ، طلا وارد گردونه فلزات ایران شد . ( البته برخی از باستان شناسان اعتقاد دارند که طلای ایرانی ، پانصد سال قبل از هخامنشی در ایران وجود داشته ولی در مقیاس بسیار کم )
پس قبوری که منتسب به دوره قبل از هخامنشیان باشد ، در بهترین حالت دارای ابزار آلات و یا وسایل تزئینی مسی یا مفرغی و یا ....است . این قبور از نظر میراث فرهنگی دارای ارزش هستند ولی از نظر من و شما نه . ادوات مسی بدون شک اکسیده شده و نمی توان آن را ذوب کرد و به مس رسید . خواهشا این قبور را باز نکنید . نشانه ای که می توان آن را به کار گرفت این است که ظهور فلز طلا ، تقریبا با رسمی شدن خط میخی هم زمان است . به راحتی می توان اینطور استنباط کرد که اگر در قبور خط به کار رفته باشد احتمال وجود دفینه بیشتر است البته فقط احتمال .
ایران عزیزمان ، طبق برآوردهای باستان شناسان ، بین هفت هزار تا دوازده هزار سال تمدن در خود نهفته دارد و بسیاری از این قبور هنوز هم وجود دارند که مربوط به هزاران سال پیش است . این قبور را باز نکنید .
وجود دفینه در قبور و مقابر مربوط به حدود دو هزار و هفتصد سال پیش تاکنون است . حال چگونه می توان فهمید که این قبور متعلق به چه زمانی است ؟
یکی از راه ها وجود خط است .
راه دیگر وجود قبرستان است . یعنی زمانی که ایرانیان تصمیم گرفتند که مردگان خود را در مکان خاص دفن کنند . زیرا پیشینیان معمولا در خانه هایشان دفن میکردند .
راه دیگر برای فهمیدن عمر این قبور ، کتابخانه ها و کتابهای خطی بومی است .
تاریخ منطقه و همچنین اتفاقاتی که در منطقه افتاده بسیار کار گشاست .
این قبور معمولا مدور حفر می شدند .دارای سنگهای بزرگ و همچنین دارای عمق کم هستند . فرد مدفون به جهت خاصی خوابانده نشده و اگر سه قبر شکافته شود می بینید که در سه جهت مختلف دفن شدند . خلاصه به طور کل اگر این نوع قبور را ببینید خودتان متوجه خواهید شد زیرا استخوانها نیز به زمین چسبیده و در حال جذب به زمینند . و بسیاری نشانه های دیگر که به آن در مطالب بعد خواهیم پرداخت .
معمولا قبور دوره سلوکیان واواخر اشکانیان و دوره هخامنشیان دارای بهترین هدایا هستند .در ادوار پس از ساسانی و طلوع اسلام ، دفینه گذاری از قبور و مقابر به مکانهای دیگر منتقل شد ولی بطور کامل و تمام ، قبور ایرانی خالی از هر وسیله ای دفن نمیشدند بلکه میترا پرستی و میتراییوم ها تا چند قرن وجود داشتند و به شیوه باستانی خود تدفین میکردند .
آیا کتیبه ها یا الواح گلی ما را به گنج می رساند ؟
آیا کتیبه ها یا الواح گلی ما را به گنج می رساند ؟قبل از آنکه پاسخ دوست عزیمان را بدهم در مورد اینکه چرا باید کتیبه ها را به میراث بدهیم صحبت کنیم . ایران در باستان رقیبی به نام یونان داشت . یونان که اسکندر نیز از آنجا برخاست ، در بعضی از کارها ، از ایرانیان جلوتر بودند یکی از آنها ثبت وقایع تاریخی و وجود تاریخ نگاران در یونان باستان بود .ایشان تمام اتفاقات زمان خود را ثبت میکردند و اتفاقات رقبا را نیز ، آنطور که دلشان می خواست ثبت می کردند به عنوان مثال کمبوجیه پسر کوروش کبیر را ، دیوانه می خواندند و خشایار شاه را بد قیافه و بسیار زشت می خواندند و بسیاری دیگر . از آنجا که ایرانیان شخصی چون هرودوت و ... را نداشتند و سیستم ثبت وقایع را نیز نداشتند در حال حاضر ، نمی توانند اتهامات این چنینی را که هرودوت و دوستانش از بابت حسادت و کینه ورزی با ایرانیان ، به این کشور زدند را با دلیل و مدرک پاسخ دهند . کتیبه ها بهترین دلیل و مدرک برای این مسایل و روشن شدن شبهات تاریخی است . کتیبه ها بسیار ارزشمند هستند حتی اگر به صورت سنگ قبر هم باشند نیز ،اطلاعات مفیدی به باستان شناسان می دهند .
باید خدمت شما دوست عزیز ، عرض کنم که خیر . وجود کتیبه چه روی خاک و چه در زیر خاک ، نشانه گنج نیست . در گام اول خواهش می کنم هر مدل کتیبه یا لوح سنگی یا گلی را که یافتید آن را به میراث بدهید طبق قوانین ایران ، شما اگر به طور غیر عمد و نا خواسته ( لزومی ندارد بگویید که گشتم و پیدا کردم ) به آثار باستانی یا الواح و .... برسید و آن را تحویل میراث بدهید میراث فرهنگی موظف است معادل دو برابر ارزش ریالی آن را و همینطور حق الکشف شما را بپردازد . این کار دو طرفه سود است . هم شما به پول می رسید و هم آثار باستانی و پیشینه کشور حفظ می شود .
حال در خصوص خود کتیبه یا سنگ نبشته و یا الواح گلی باید عرض کنم که ، کشور عزیزمان ، در دوره های مختلف ، استفاده های مختلفی نیز از کتیبه ها داشتند که برخی به اختصار بیان می شود .
در پیش از تشکیل هخامنشیان ، الواح و سنگ نبشته هایی بر روی مقابر و مزار پادشاهان محلی ( مثل ماد ها ) ، بزرگان و دلاوران زمان ، قرار می دادند که جایگاه فرد و همچنین برخی از کارهای بزرگ او را ثبت کرده بودند . در این دوره ، کتیبه ها بر روی قبور و مزارها جای می گرفت . البته از دید گنج و دفینه هم برای جویندگان ، خالی از فایده نیست همه سازه های این دوره زمخت و بد تراش هستند و زیبایی ندارند . شمشیرهای صاف و بی کیفیت و سپرهای بد قواره و بزرگ ، مربوط به این دوره است . طلا هنوز وجود نداشت . این وسایل ارزش تاریخی دارند .
در زمان هخامنشیان ، وقتی ساختار حکومتی و پادشاهی دایر شد نیاز به ثبت وقایع و تاریخ نویسی بیشتر احساس شد . کتیبه داریوش و منشور کوروش و .... از این قبیل اند . در این کتیبه ها نیز بیشتر به ثبت وقایع و جنگها و معرفی و تاجگذاری سلاطین پرداخته شده است . کتیبه ها مختص سلاطین بوده و حتی ساتراپ ها نیز دارای کتیبه نبودند . در این دوره بین کتیبه و گنج ارتباطی نیست . البته بر روی تابوت برخی ساتراپها ( مانند همان مقبره جعلی و ساختگی ای که به نام داریوش سوم معروف شده و حدس بر آن است که حدود پنج تن طلا خارج شده ) خطوط و نوشته هایی است که به شرح حال فرد مدفون و موقعیت اجتماعی وی می پردازد ولی این نوشته ها به گنج و دفینه ارتباطی ندارد . این نوشته ها مفهوم دیگری دارد و هدایا نیز با نشانه های دیگری ، رمز گشایی می شود .
در دوره های بعد هم به همین ترتیب بوده یعنی کتیبه ها عمومی تر شده اند و به جز سلاطین ، افراد با نفوذ و مذهبی نیز دارای کتیبه بودند . ولی بین نوشته های کتیبه و هدایا هیچ ارتباطی وجود ندارد . بسیار دیده می شود که کتیبه موجود است ولی در مزار فرد ، فقط یک شمشیر بوده است . بر عکس نیز صادق است . در هر حال ارتباطی بین نوشته های کتیبه و گنج نیست کتیبه ها اطلاعات دیگری به ما می دهند که برای باستان شناسان بسیار ارزشمند است .
ولی جایی که کتیبه باشد یعنی فرد مهمی آرمیده و این می تواند کلید و یا سر نخ باشد .
کتیبه ها با خط های گوناگون در ایران یافت شده از اورخون و باحمی گرفته تا پارسی و پهلوی و عرب
تفسیر و رمز گشایی نماد گاو در گنج و دفینه
تفسیر و رمز گشایی نماد گاو در گنج و دفینهنماد گاو یکی از شبهه برانگیز ترین نماد های حیوانی است . اکثر نمادهایی که منسوب به گاو هستند نشانگر مکان مذهبی هستند . گاو از دیر باز مقدس و دارای تقدس خاصی بوده است . برای درک بهتر موضوع ، برخی تمدن هایی که در منطقه ایران بوده و گاو را حیوانی مقدس میشمردند نام برده خواهد شد .
همانطور که میدانید هندیان ، تیره ای از آریاییان بودند که در دوره ای ، از قبایل آریایی جدا شده و به سمت هند کنونی مهاجرت کردند . نام این قبایل نیز که هند و اروپایی نامیده می شوند گویای همین موضوع است . گاو در نزد بوداییان و برخی قبایل هندو ، هنوز هم مقدس شمرده می شود . ایشان ، آیین و سنن مشترکی با قبایل بدوی آریایی داشته اند .
در مصر نیز گاو دارای تقدس بوده و محترم شمرده می شده است . گاوهای آپیس ، دارای مقبره و عبادت گاه بوده اند . حتما داستان کمبوجیه هخامنشی و زخمی کردن گاو آپیس را شنیده اید که بنا به نسخه های باستانی ، کمبوجیه به علت تعرض به گاو آپیس ، دچار جنون گشت البته این موضوع صحت ندارد ولی به طور کل ، تقدس گاو را گوشزد می کند .
در خصوص تقدس گاو هر چه گفته شود کم است . در داستان های اساطیری ایران ، فریدون ، تحت حمایت یک گاو بزرگ شد و از شیر آن تغذیه کرد و بعد ها که شخصی آن گاو را کشت فریدون او را سخت مجازات کرد . طبق افسانه های سومری و میان رودان ، گیل گمش در 2400 سال پیش از میلاد با گاو بالدار مبارزه کرد و بعد از پیروزی بر گاو بالدار ، قدرت خویش را بر عموم یاد آور گشت .
هموطنان زرتشتی ما در باستان برای غسل میت از ادرار گاو استفاده می کردند.
در قرآن مجید ، خداوند به قوم یهود دستور داد که زیباترین گاو خود را قربانی کنند و یا زمانی که حضرت موسی برای دریافت فرامین خداوند ( ده فرمان ) رهسپار شده بود سامری ، به وسیله طلاهای قوم یهود گوساله ای را برای پرستش ساخته بود .
همه این داستان های اساطیری ، نشان از تقدس گاو دارد .
در فرهنگ ایرانیان و همچنین بین النهرین ، گاو نماد بزرگی ، قدرت ، برکت و روزی و همچنین رستگاری است .
این نماد ( مخصوصا در غرب کشور ) بر روی مزار ها و سنگ قبر ها و عبادتگاه ها ، به وفور دیده می شود که نشان از تقدس فرد مدفون و یا نشانگر وجود عبادت گاه ، هرچند کوچک و محلی است . در خصوص وجود هدیه گاو ، یکی دو مورد هست که بیان می شود .
اگر دو گاو یا گوساله بر روی سنگ های ثابت و روبروی هم وجود داشته باشد به طوری که بین این دو گاو ، کمتر از سه متر فاصله باشد وجود دفینه محتمل است . بدون شک در راستای دید گاو حتی اگر فقط یک گاو تنها باشد در فاصله کم ، وجود قبر یا مزار فرد روحانی صددرصد است . اگر تندیس گاو یا سر گاو در ابعاد تقریبا واقعی باشد در جهت دید گاو باید تلی از خاک ببینید و یا صخره ای ثابت . آن نشانه آخر شماست . دفینه گاو در عمق زمین نیست و معمولا با کمی کاوش به آن خواهید رسید . اگر نماد گاو بالدار باشد نشان فره وش قدرتمند است در جهت دید گاو و فاصله دو سه متری با مزار فره وشی روبرو خواهید شد .
نماد گاو در ارتفاع بلند ، یا سردیس گاو بر روی ستون یا جای بلند ، نشانگر وجود مکان مذهبی است و این نماد نشانه دفینه نیست ولی از آنجا که ، اهالی باستان ( به مانندهم اینک و مردم همین زمانه ) علاقمند بودند که در کنار مکان های مذهبی و یا افراد مذهبی به خاک سپرده شوند ، می تواند کلید و راهگشا باشد زیرا در نزدیکی این نشان ، بدون شک با قبور بزرگان و نجیب زادگان روبرو خواهید شد .