برای شناختن ساروج بهترین روش مخلوط مساوی اب وبنزین هستش که بایدباهم ترکیب بشه وروی جاییکه بهش شک داریدساروجه بریزیدبعدازگذشته ده تایک ربع اگراونجایی که ساروجه رنگش به سیاهی ویابه رنگه لجنی درمیادهمین
علامت ساروچ یا اینکه این مخلوط رو نریزی و به روش زیر عمل کنید.
1.اگه یه تیکشو بزی سر زبون باید خیلی تند باشه ک تو قبرها و غارها توصیه نمیشه این روش
2. یه تیکشو بنداز تو آبجوش اگه چربی داد بالا ساروچه
3. سرکه سفید بریز روش اگه جوشید ساروجه
4.گازوئیل بریز روش بعد از بیست و چهار ساعت باید سفیدک بزنه
5. یه تیکشو بشکون باید داخلش الایاف باشه،مو بز، کاه علف ، کود دام
نسخه ها و نوشته ها
گنج نامه ها اکثرا روی سنگ است و بعد از آن به ترتیب روی پوست آهو و پوست گاو و گنج نامه های مهم که درباری بوده است بعد از سنگ بیشتر روی پوست کرگدن میباشد. ولی اکثر گنج نامه ها روی سنگ یشم حکاکی میشده است.
بیشتر نوشته های روی پوست را داغ میکردند و جوهر های مخصوصی بود که قابل شستشو بود و آب آنها را از بین نمیبرد که اکثر نوشته های روی پوست با این جوهر نوشته میشده است.
بعضی اوقات نوشته هائی رو میبینم روی پوست که با خون نوشته شده است.
اکثر نوشته های روی پوست با خون گنج نامه یا نسخه نیست و بیشتر آنها دعا هست و جزو طلسمات محسوب میشود و اکثرا با خون کفتر نوشته میشده است.
پس این مورد رو اشتباه نکنیم.
پوستها در زمان خود دباغی میشدند و مواد مخصوصی مانند رزین و روعن به آنها میخورده است که عمر پوست رو بالا میبرده و مقاومت آن را بسیار زیاد میکرده. این پوستها اگر در جای مناسب نگهداری شوند تا پنج هزار سال عمر میکنند.
پوستها را اکثرا در جای خشک یا داخل نی نگهداری میکردند و دو سر آن را می بستند و هر چه به پوست هوای کمتری برخور کند سالم تر میماند و عمر آن طولانی تر میشود.
ولی باز هم مگویم که هشتاد درصد گنج نامه ها روی سنگ نوشته میشده است