اسرار دفینه
فروش فلزیاب، فروش طلایاب، گنج یاب تصویریاسرار دفینه
فروش فلزیاب، فروش طلایاب، گنج یاب تصویریقبور بزرگان هخامنشی
قبور بزرگان هخامنشی
اقوام هندو و اروپایی که از سرمای استپ و شمال سیبری و همچنین جنگها به ستوه آمده بودند دسته دسته از شمال کشور وارد ایران شدند . روی صحبت با یکی ازین قبایل است که از غرب دریای خزر وارد شده و در حوالی ارومیه و شمال کردستان سکونت گزیدند . ایشان در بدو ورود ، اعتقادات مذهبی هند و اروپایی داشتند یعنی مردگان خود را با لباس و وسایل بر بالای کوه میبردند تا توسط پرندگان و حیوانات لاشه خوار ، از گوشت و امحا و احشا خالی شود و بعد در حیاط و اتاق خانه ها دفن میکردند . چه بسا بسیار هم دیده شده در سرداب هایی قرار میگرفتند .
نکته مهم اینجاست : بزرگان و حاکمان هخامنشی ( قبل از تاسیس دولت هخامنشی ) بعد از ورود به ایران روش تدفین خودرا تغییر دادند.
بسیاری قبل از مرگ و برخی نیز بازماندگان آنان ، دستور ساخت تابوتی مناسب دارایی خود میدادند که اکثرا مکعبی سنگی با دربی از سنگ یا چوب هستند و فرد درون تابوت به شکل طاق باز خوابیده و اکثرا یکی از دستانش روی دهانش میباشد و در زیر تابوت و اکثرا زیر باسن وی دربی پنهان است که هدایایی جهت خدایان باستان است . اگر فرد متوفی ، آدم مذهبی مورد تایید مردم می بود هدایا چندبرابر میشود . دلیل آن هم نذر و نذورات مردم برای خدایان است که از اجناس هدایا قابل تشخیص است . زیرا هر کس به اندازه وسعش هدیه داده . مثلا شش عدد کفندوز یا فلان تعداد مهره و فلان تعداد گردنبند . در صورتی که فرد مرده مثلا مرد بوده و زینت آلات زنانه نیز در هدایای وی هست . بعد از دفن هدایا در عمق 3 یا 4 متری تابوت قرار میگرفته که درون تابوت نیز هدایای ارزشمندی است که مربوط به خود متوفی است . درب تابوت که سنگی و یا چوب آغشته به نوعی چربی حیوانی و رنگ و مواد دیکر برای دیر پوسیده شدن بوده را روی تابوت میگذاشتند و روی آنرا با شاخ و برگ درختان پر میکردند . بعد به صورت خشکه چینی 1 تا 2 متر ( حدود دو گز ) سنگی که از کنار رودخانه و دامنه ها جمع آوری میشد را میچیدند . برروی سنگ خشکه چین نیز خاک نرم می ریختند. این نوع تدفین در ارومیه و کردستان و شوش ( غرب کشور ) شایع تر است . اگر در حین کاوش در مناطق مذکور بعد از خاک نرم ، به سنگ چین خشکه چینی ( بدون ساروج ) رسیدید و بعد از حدود دو متر به ذغال و یا خاک کاملا متفاوت از خاک بالای سنگچین رسیدید حتما حتما حتما به تجهیزات کامل و افراد زبده نیاز دارید . توصیه میکنم مراقب امنیت جانی خود و دوستان باشید . احتمال سقوط و ریزش و همچنین مسمومیت گاز کربن و متان بسیار زیاد است .در این دوره هنوز تله کاربردی نشده بود ولی عوامل طبیعی از تله هم بدتر عمل میکنند . این قبور مربوط به پارسهای نخستین هستند و ارزش تاریخی بسیاری دارند .اینان هم دوره های کوروش کبیر هستند. نشانه های بستر زمین نیز با نشانه های معمول گبری متفاوتند . این قبور معمولا در بلندای تپه های بلند قراردارند و در روبرو یا بالای قبر یک لوح سنگی وجود دارد.
سنگ گهواره
سنگ گهواره
نشانی دیگر در دفینه یابی خیلی ساده و مختصر . این سنگ در بالای تپه ها بیشتر دیده شده و ساختار این سنگ یا با سنگ مخلوط است یا ساروج . اگر جنس سنگ مخلوط بود دفینه در زیر آن در عمق یک الی سه متری مدفون است ولی اگر ساروج بود دفینه در داخل آن مهرو موم شده سنگ را بشکافید و مال را بردارید .
دفینه قلعه ها
دفینه قلعه ها کجای قلعه قرار دارد؟؟؟در قلعه ها هم دفینه وجود داشته و اگر خزانه بوده باشد، حتما به غارت رفته و به ندرت باقی مانده باشد. ولی معمولا دفینه هایی در این مکانها یافت می شود:
1 - بین دو برجک درب ورودی قلعه ها که معمولا سر باری بوده و قبل از آن به یک یا دو جسد بر می خورید.
2 - اگر تعداد برجک های قلعه ها فرد باشد، در زیر برجک وسط در عمق بین 5 تا 8 متری دربی ساروجی به یک راهرو و تونل دارد که بسیار مهم خواهد بود.
3 - همچنین در زیر حوض و استخر داخل قلعه نیز محل گذاشتن دفینه است.
ضمنا اگر قلعه نظامی باشد، زیر یکی از برجک های آن یک کوزه سکه به عنوان خرج سپاه وجود داشته است.
پوست وانواع نوشته ها و نسخه ها
پوست وانواع نوشته ها و نسخه ها
گنج نامه ها اکثرا روی سنگ است و بعد از آن به ترتیب روی پوست آهو و پوست گاو و گنج نامه های مهم که درباری بوده است بعد از سنگ بیشتر روی پوست کرگدن میباشد. ولی اکثر گنج نامه ها روی سنگ یشم حکاکی میشده است.
بیشتر نوشته های روی پوست را داغ میکردند و جوهر های مخصوصی بود که قابل شستشو بود و آب آنها را از بین نمیبرد که اکثر نوشته های روی پوست با این جوهر نوشته میشده است.
بعضی اوقات نوشته هائی رو میبینم روی پوست که با خون نوشته شده است.
اکثر نوشته های روی پوست با خون گنج نامه یا نسخه نیست و بیشتر آنها دعا هست و جزو طلسمات محسوب میشود و اکثرا با خون کفتر نوشته میشده است.
پس این مورد رو اشتباه نکنیم.
پوستها در زمان خود دباغی میشدند و مواد مخصوصی مانند رزین و روعن به آنها میخورده است که عمر پوست رو بالا میبرده و مقاومت آن را بسیار زیاد میکرده. این پوستها اگر در جای مناسب نگهداری شوند تا پنج هزار سال عمر میکنند.
پوستها را اکثرا در جای خشک یا داخل نی نگهداری میکردند و دو سر آن را می بستند و هر چه به پوست هوای کمتری برخور کند سالم تر میماند و عمر آن طولانی تر میشود.
ولی باز هم مگویم که هشتاد درصد گنج نامه ها روی سنگ نوشته میسده است.