اسرار دفینه
فروش فلزیاب، فروش طلایاب، گنج یاب تصویریاسرار دفینه
فروش فلزیاب، فروش طلایاب، گنج یاب تصویریتپه های باستانی یا همون دستی
تپه های باستانی یا همون دستی
در جاهایی که نمیتوانستد مال را محافظت کنند یعنی منطقه کفی بوده از تپه برای مخفی نگه داشتن بار استفاده میکردند.البته این برای تپه هایی است که دارای بار میباشند.بدون نسخه سمت تپه ها نروید.تپه ها بسیار ساده به نظر میرسند اما بسیار سخت است کارکردن در تپه ها.همه تپه ها بار ندارند یعنی شاید زیر آن ستایشگاه(مثل معبد آناهیتا)یا مکان مهم(مثل تپه سیلک کاشان) ویا شهری در زیر تپه است.تپه های بزرگ حتما سربار دارند جوری که باید در اطرف تپه دنبال تپه کوچک یا سنگ و یا چاه آب وجود دارند که میتواند را ورود به داخل تپه اصلی نیز باشند.بیشتر تپه ها دارای اتاقک هستند و بار در داخل اتاق هست.جنس بیشتر اتاقها از ساروج است.کمتر پیش میاید که جنس اتاقک از خشت باشد. تپه های کوچک نشانهای ساده ای دارند مثل سنگ یا سنگچین.کافی است کمتر از دو ارش زیر آن را بکاوید تا به هدف برسید.وسط تپه بهترین مکان برای حفاری است.در صورت حفاری حتما نکات ایمنی را رعایت کنید چون خاک دستی است امکان ریزش وجود دارد.
سلام دوستان در این مبحث در مورد سنس فلز جدید و قدیم و تفاوت عمق کاوش انها بحث خواهیم کرد
سلام دوستان در این مبحث در مورد سنس فلز جدید و قدیم و تفاوت عمق کاوش انها بحث خواهیم کرددر مورد اینکه فلزیاب جنس جدید و قدیم را با چقدر تفاوت عمق کاوش میکند نظرات مختلفی وجود دارد عده ای از کارشناسان و اپراتورهای خبره میگویند که تفاوت فلز جدید و قدیم 30سانتی متر به ازای هر متر است یعنی فلزیابی که فلز جدید 20*20 را در 2متر کاوش کند همان فلز اگر سالها در زیر خاک مانده باشد در260 سانتی متر سنس خواهد کرد عده ای هم آنرا 40سانتی متر و عده ای هم درست دوبرابر میداند یعنی میگویند همان 20*20 را در 4متر سنس میکند
اخیرا من خودم این را به تجربه یافتم که تفاوت فلز جدید و قدیم چقدر است دوستی با فلزیاب خودش جسمی را در 150سانتی متری با دستگاه خودش زده بود بعد از کاوش یک فلز مس به ابعاد10*10 از انجا بیرون امد من خودم دوباره آنرا در هوای آزاد و بیرون تست کردم همان فلزی را در زیر خاک در 150 سانتی متری سنس کرده بود بیش از یک متر نزد و برایم معلوم شد که تفاوت فلز جدید و قدیم به ازای هر متر 50 سانتی متر است این را عرض کردم که دوستانی که موقع خرید فلزی را در زیر خاک تست میکنند تفاوت ان را با فلز قدیم بدانند این یک تجربه بود.
چه قبور و مزارهایی دارای گنج و دفینه هستند ؟
چه قبور و مزارهایی دارای گنج و دفینه هستند ؟
کجاها رو حفاری و کاوش کنیم و کجاها رو کاوش نکنیم ؟
برای پاسخ این سئوال ، فقط کافیست نگاهی به تاریخ و زمان بکار گیری طلا در دوره های مختلف بیاندازیم .
مطمئنا زمانی که در ایران طلا وجود نداشت نباید انتظار داشته باشیم که در قبور ایشان طلا پیدا کنیم . مصریان و سومریان ، در این مورد از ایران پیشی گرفته اند و مصریان در حدود چهار هزار سال است که از طلا استفاده میکنند البته در اوایل به کار گیری طلا در مصر ، این فلز مختص فرعون و خانواده او بود و دیگران حق استفاده از آن را نداشته اند .
در هر حال ، قبل از هخامنشیان حدود سه هزار سال قبل ، ایرانیان از مس و مفرغ و آهن و برنج ، برای تزئینات و همچنین لوازم جنگی استفاده میکردند پس قبوری که منتسب به مهر پرستان ابتدایی و همچنین چند ایزدان باستان است، دارای طلا نیست زیرا در این دوره ها اصلا طلا وجود نداشت .
از زمان هخامنشیان به بعد ، طلا وارد گردونه فلزات ایران شد . ( البته برخی از باستان شناسان اعتقاد دارند که طلای ایرانی ، پانصد سال قبل از هخامنشی در ایران وجود داشته ولی در مقیاس بسیار کم )
پس قبوری که منتسب به دوره قبل از هخامنشیان باشد ، در بهترین حالت دارای ابزار آلات و یا وسایل تزئینی مسی یا مفرغی و یا ....است . این قبور از نظر میراث فرهنگی دارای ارزش هستند ولی از نظر من و شما نه . ادوات مسی بدون شک اکسیده شده و نمی توان آن را ذوب کرد و به مس رسید . خواهشا این قبور را باز نکنید . نشانه ای که می توان آن را به کار گرفت این است که ظهور فلز طلا ، تقریبا با رسمی شدن خط میخی هم زمان است . به راحتی می توان اینطور استنباط کرد که اگر در قبور خط به کار رفته باشد احتمال وجود دفینه بیشتر است البته فقط احتمال .
ایران عزیزمان ، طبق برآوردهای باستان شناسان ، بین هفت هزار تا دوازده هزار سال تمدن در خود نهفته دارد و بسیاری از این قبور هنوز هم وجود دارند که مربوط به هزاران سال پیش است . این قبور را باز نکنید .
وجود دفینه در قبور و مقابر مربوط به حدود دو هزار و هفتصد سال پیش تاکنون است . حال چگونه می توان فهمید که این قبور متعلق به چه زمانی است ؟
یکی از راه ها وجود خط است .
راه دیگر وجود قبرستان است . یعنی زمانی که ایرانیان تصمیم گرفتند که مردگان خود را در مکان خاص دفن کنند . زیرا پیشینیان معمولا در خانه هایشان دفن میکردند .
راه دیگر برای فهمیدن عمر این قبور ، کتابخانه ها و کتابهای خطی بومی است .
تاریخ منطقه و همچنین اتفاقاتی که در منطقه افتاده بسیار کار گشاست .
این قبور معمولا مدور حفر می شدند .دارای سنگهای بزرگ و همچنین دارای عمق کم هستند . فرد مدفون به جهت خاصی خوابانده نشده و اگر سه قبر شکافته شود می بینید که در سه جهت مختلف دفن شدند . خلاصه به طور کل اگر این نوع قبور را ببینید خودتان متوجه خواهید شد زیرا استخوانها نیز به زمین چسبیده و در حال جذب به زمینند . و بسیاری نشانه های دیگر که به آن در مطالب بعد خواهیم پرداخت .
معمولا قبور دوره سلوکیان واواخر اشکانیان و دوره هخامنشیان دارای بهترین هدایا هستند .در ادوار پس از ساسانی و طلوع اسلام ، دفینه گذاری از قبور و مقابر به مکانهای دیگر منتقل شد ولی بطور کامل و تمام ، قبور ایرانی خالی از هر وسیله ای دفن نمیشدند بلکه میترا پرستی و میتراییوم ها تا چند قرن وجود داشتند و به شیوه باستانی خود تدفین میکردند .
آیا کتیبه ها یا الواح گلی ما را به گنج می رساند ؟
آیا کتیبه ها یا الواح گلی ما را به گنج می رساند ؟قبل از آنکه پاسخ دوست عزیمان را بدهم در مورد اینکه چرا باید کتیبه ها را به میراث بدهیم صحبت کنیم . ایران در باستان رقیبی به نام یونان داشت . یونان که اسکندر نیز از آنجا برخاست ، در بعضی از کارها ، از ایرانیان جلوتر بودند یکی از آنها ثبت وقایع تاریخی و وجود تاریخ نگاران در یونان باستان بود .ایشان تمام اتفاقات زمان خود را ثبت میکردند و اتفاقات رقبا را نیز ، آنطور که دلشان می خواست ثبت می کردند به عنوان مثال کمبوجیه پسر کوروش کبیر را ، دیوانه می خواندند و خشایار شاه را بد قیافه و بسیار زشت می خواندند و بسیاری دیگر . از آنجا که ایرانیان شخصی چون هرودوت و ... را نداشتند و سیستم ثبت وقایع را نیز نداشتند در حال حاضر ، نمی توانند اتهامات این چنینی را که هرودوت و دوستانش از بابت حسادت و کینه ورزی با ایرانیان ، به این کشور زدند را با دلیل و مدرک پاسخ دهند . کتیبه ها بهترین دلیل و مدرک برای این مسایل و روشن شدن شبهات تاریخی است . کتیبه ها بسیار ارزشمند هستند حتی اگر به صورت سنگ قبر هم باشند نیز ،اطلاعات مفیدی به باستان شناسان می دهند .
باید خدمت شما دوست عزیز ، عرض کنم که خیر . وجود کتیبه چه روی خاک و چه در زیر خاک ، نشانه گنج نیست . در گام اول خواهش می کنم هر مدل کتیبه یا لوح سنگی یا گلی را که یافتید آن را به میراث بدهید طبق قوانین ایران ، شما اگر به طور غیر عمد و نا خواسته ( لزومی ندارد بگویید که گشتم و پیدا کردم ) به آثار باستانی یا الواح و .... برسید و آن را تحویل میراث بدهید میراث فرهنگی موظف است معادل دو برابر ارزش ریالی آن را و همینطور حق الکشف شما را بپردازد . این کار دو طرفه سود است . هم شما به پول می رسید و هم آثار باستانی و پیشینه کشور حفظ می شود .
حال در خصوص خود کتیبه یا سنگ نبشته و یا الواح گلی باید عرض کنم که ، کشور عزیزمان ، در دوره های مختلف ، استفاده های مختلفی نیز از کتیبه ها داشتند که برخی به اختصار بیان می شود .
در پیش از تشکیل هخامنشیان ، الواح و سنگ نبشته هایی بر روی مقابر و مزار پادشاهان محلی ( مثل ماد ها ) ، بزرگان و دلاوران زمان ، قرار می دادند که جایگاه فرد و همچنین برخی از کارهای بزرگ او را ثبت کرده بودند . در این دوره ، کتیبه ها بر روی قبور و مزارها جای می گرفت . البته از دید گنج و دفینه هم برای جویندگان ، خالی از فایده نیست همه سازه های این دوره زمخت و بد تراش هستند و زیبایی ندارند . شمشیرهای صاف و بی کیفیت و سپرهای بد قواره و بزرگ ، مربوط به این دوره است . طلا هنوز وجود نداشت . این وسایل ارزش تاریخی دارند .
در زمان هخامنشیان ، وقتی ساختار حکومتی و پادشاهی دایر شد نیاز به ثبت وقایع و تاریخ نویسی بیشتر احساس شد . کتیبه داریوش و منشور کوروش و .... از این قبیل اند . در این کتیبه ها نیز بیشتر به ثبت وقایع و جنگها و معرفی و تاجگذاری سلاطین پرداخته شده است . کتیبه ها مختص سلاطین بوده و حتی ساتراپ ها نیز دارای کتیبه نبودند . در این دوره بین کتیبه و گنج ارتباطی نیست . البته بر روی تابوت برخی ساتراپها ( مانند همان مقبره جعلی و ساختگی ای که به نام داریوش سوم معروف شده و حدس بر آن است که حدود پنج تن طلا خارج شده ) خطوط و نوشته هایی است که به شرح حال فرد مدفون و موقعیت اجتماعی وی می پردازد ولی این نوشته ها به گنج و دفینه ارتباطی ندارد . این نوشته ها مفهوم دیگری دارد و هدایا نیز با نشانه های دیگری ، رمز گشایی می شود .
در دوره های بعد هم به همین ترتیب بوده یعنی کتیبه ها عمومی تر شده اند و به جز سلاطین ، افراد با نفوذ و مذهبی نیز دارای کتیبه بودند . ولی بین نوشته های کتیبه و هدایا هیچ ارتباطی وجود ندارد . بسیار دیده می شود که کتیبه موجود است ولی در مزار فرد ، فقط یک شمشیر بوده است . بر عکس نیز صادق است . در هر حال ارتباطی بین نوشته های کتیبه و گنج نیست کتیبه ها اطلاعات دیگری به ما می دهند که برای باستان شناسان بسیار ارزشمند است .
ولی جایی که کتیبه باشد یعنی فرد مهمی آرمیده و این می تواند کلید و یا سر نخ باشد .
کتیبه ها با خط های گوناگون در ایران یافت شده از اورخون و باحمی گرفته تا پارسی و پهلوی و عرب