چرا در مکانی که که فلزیاب مشخص می کند چیزی یافت نمی شود؟

چرا در مکانی که که فلزیاب مشخص می کند چیزی یافت نمی شود؟

خیلی از کسانیکه با فلزیاب کار کرده اند حتما این سوال در ذهنشان پدید آمده که که چرا بعد از حفاری نمودن در جایی که دستگاه جواب داده است چیزی یافت نمی شود؟
عزیزان حتما به یاد داشته باشید که انتخاب جایی که مد نظر برای کاوش دارید در موفقیت شما نقش به سزایی دارد سعی کنید در کارتان وسواس داشته باشید و هرجایی را برای کاوش انتخاب نکنید جاهایی که از نظر تاریخی و باستانی غنی باشد در اولویت کارتان باشد.اپراتور دستگاه باید یک اپراتور خوبی باشد یعنی باید نقاط ضعف و قدرت دستگاه خود را بداند.یک اپراتور خوب باید یک علایم شناس خوب نیز باشد این نکته در کمتر اشتباه نمودن او بسیار موثر است.یک اپراتور خوب باید بداند نسبت به شرایط زمین  زمین های دارای املاح معدنی و… چه تنظیماتی را انجام دهد.حال برسیم به جواب سوالی که مطرح کرده بودیم

1.اپراتور دستگاه بالانس خوبی نسبت به شرایط زمین انجام نداده است.

2.ممکن است دستگاه شما در نزدیکی میدان مغناطیسی قوی مانندکابل های فشار قوی و….قرا بگیرد که موجب اختلال در دستگاه شما شود.

3.زمین شما خیس باشد که باید متناسب با آن تنظیماتی انجام داد.

4.هوای بیش از حد سرد بر روی دستگاه شما اثر می گذارد و در مواقعی 60 درصد از کارایی دستگاه می کاهد.

5.یک از بیشترین مواقع در اشتباه نمودن اپراتور املاح و ذرات زمین است که باید نسبت به آن دستگاه را تنظیم نمود.دوستان حتما به یاد داشته باشید که اگر دستگاه در جایی جواب داد بلافاصله اقدام به حفاری نکنید ابتدا با بیل حدود 20 سانتی متر از خاک نقطه اصلی دورتر از محل حفاری بریزید سپس آن خاک را با دستگاه چک کنید ممکن است خاک به ذرات فلزی غیر قابل رویت آلوده باشد اگر مطمن شدیدکه خاک آلوده نیست می توانید اقدام به حفاری نمایید.

6.هرگونه فلز در بدن فرد اپراتور مثل کلید, موبایل یا حتی پلاتین موجب اشتباه دستگاه می شود.

7.وقتی جنسی به مدت طولانی در خاک مدفون شود یک توده بار الکتریکی در اطراف ان ایجاد میشود که اگر توسط دستگاه شناسایی شود بایستی نقطه مرکز انتخاب شود چون فاصله انتهای توده بار الکتریکی تا مرکز هدف گاهی به سه متر میرسد اما به اشتباه  توده در نظر دستگاه همان هدف واقعی است.
در آخر باید عرض کنم رمز موفقیت و تشخیص درست فقط یک چیز است و آن فقط تمرین است.

رنگ و شکل انواع سنگهای قیمتی

علامت و نشانه های گنج یابی

۱-آثار نعل اسب: هر کجا که این آثار وجود دارد نشان تل خاکی است . که بستگی به کمانگی نعل اسب دارد .هر چه کمانگی بیشتر باشد . عمق بار بیشتر است و معمولا نعل اسب همراه با چند آثار دیگر است که همه یک منظور را می رسانند. و جهت را نشان میدهند و اگر تعداد نعل ها بیشتر باشد , فاصله کار بیشتر می شود . جایی که از نعل استفاده می شود . معمولا تله ندارد ولی متراژ بار اصلی بین ۶ تا ۸ متر است و سر بار آن در  ۲ الی ۳٫۵ متری قرار دارد که سربار معمولا خمره ای کوچک است و نشان بار اصلی در وسط تل است . در بیشتر مواقع سربار زیر خود سنگی قرار دارد که نعل روی آن حکاکی شده است ولی ممکن است گاهی اوقات اینگونه نباشد و باید سنگی به صورت ایستاده در کنار همان سنگ باشه نعل بر روی آن حکاکی شده است . وقتی غروب آفتاب به این سنگ ایستاده برخورد می کند باید جایی را که سایه سنگ به روی زمین تیغه میکند را حفر کرد .
 
۲-سنگ کاسه : معمولا در قدیم هر کجا که قبرستانی بود سنگی صاف در آن محل گذاشته میشد که از جنس سنگ رودخانه ای بود . این سنگ بزرگ و پهن بود و به آن سنگ مرده شور هم می گفتند در آن زمان جسد مرده ها را بر روی همان سنگ شستشو می دادند . در اکثر دهکده ها در گذشته ارباب یا خانی بود که پس از مرگ در همان قبرستان در قسمتی بالاتر از قبرهای دیگر دفن می شد و قبر او را به صورت تلی کوچک می ساختند ولی طوری درست میکردند که زیاد مشخص نباشد و برای او از نماد کاسه روی سنگ مرده شور حکاکی می کردند و بخشی از اموال آن شخص را در کنار جسد او به همراه دو کوزه آب و غذا دفن می کردند البته اگر شخص به همراه خانواده فوت می شد به صورت دسته جمعی در کنار هم دفن می شدند و به نماد سنگ کاسه می افزودند و به ازای هر یک نفر یک سنگ کاسه وجود داشت و فاصله سنگ مردشور تا قبر آن شخص از ۷ متر تجاوز نمیکرد اموال او را هم در متراژ ۲ متری , ۶۰ سانتی متر زیر جسد یا ۶۰ سانت سانت زیر پا در زیر سنگی مدفون میکردند . چون در آن زمان دزدان و غارتگران زیاد بودن و قبر ها میشکافتند و به آن دست برد می زدند برای گمراه کردن آنها بخشی از اشیاء را در کنار خود جسد میگذاشتند تا شخصی که قبر را میشکافت فکر کند که کل بار همین است و به همان بسنده کند . بعضی از سنگ کاسه ها هستند که در کنارشان کاسه های بسیار ریزی به صورت نقطه حکاکی شده است که منظور از این نقطه ها در کنار کاسه فاصله قبر تا کاسه را نشان میدهد و چیزی شبیح به کروکی منطقه ای است که قبر در آن قرار دارد . گودی هر نقطه نشان دهنده عمق بار است , هر یک سانتیمتر  یک گز یا یک متر به سمت پایین است .
۳- آثار سنگ پهن و تختی : که کنار آن چشمه و در روبروی آن سنگی دیگر قرار دارد که با رنگ سیاه مشخص شده است و معمولا آب چشمه از آنجا بیرون میزنه و در چند متر آن طرف تر دوباره به زمین فرو میرود . این نوع آثار معمولا نماد خاصی ندارند که بتوان آنها را تشخیص داد و در نسخه ها قید می شود . بار این نوع آثارها در زیر سنگ پهن در متراژ یک متری قرار دارد که دقیقا سنگ سیاه روبروی آن قرار میگیرد . دفینه موجود در این سنگها طلای ناب است .

۴- آثار قلعه ها : چاه – حوض – تل
باری که معمولا در قلعه ها وجود دارد در چند قسمت است که ۱- چاه : در گذشته یک سری از این بارها را در چاه پنهان میکردند به این روش که در زیر چاه مسیری را حفر میکردند و بعد از آن فضایی را در زیر زمین به صورت اتاقک درست می کردند که در مسیر راه تله میکانیکی کار می گذاشتند , دفینه را در اتاق جاسازی میکردند و در اتاقک را با سنگی گرد مهرو موم میکردند و درب راه ورودی را که کف چاه می شد را با ساروج مسدود میکردند و برای علامت گذاری زنجیری را داخل چاه آویزان میکردند .
حوض : معمولا در قلعه ها حوضی را درست میکردند که از جنس ساروج بود و برای اینکه کسی به آن شک نکند در داخل آن آب ریخته و ماهی پرورش می دادند . عمق موجود در این حوض ها بین ۳ الی ۴ متر است . بار موجود در زیر این حوض ها معمولا مجسمه تندیس حیوانات است که از طلا و نقره ساخته شده است .
تل هل : این تل ها معمولا در بیرون از قلعه در شیبی به سمت دره قرار دارند متراژ کار در این تل ها زیاد است و عمق موجود در زیر این تل ها حتی به ۳۰ متر هم می رسد البته اگر بخواهید از خود تل شروع به کار کنید . ولی در اصل مسیر اصلی دسترسی به دفینه در شیب و دو پله بالاتر از رودخانه ای است که در شیب قرار دارد و با سنگ بزرگی در آن مسدود گشته است. در مسیر مسدود شده معمولا دو تله وجود دارد.
 

نوع دفینه گذاری یهودیان کلیمی ها

حال به آموزش نوع دفینه گذاری یهودیان (کلیمی ها ) می پردازیم :

تجارب بیشتری که در دفینه ها و نشانه های یهودی وجود دارد را در این قسمت برایتان بازگو میکنیم و این خلاصه تجارب شخصی بوده و بر هر احدی لازم می باشد که این مورد را در صفحه 358 کتاب اسرار نسخه ها ( گنج نامه زرین ) مشاهده می کنیم ....حال به شرح این روش می پردازیم.

1- دفینه یهودی در عمق بسیار زیاد قرار دارد و عمق آن از 6 متر متجاوز خواهد بود. بعد از آن به بار می رسید.

2-  یهودیان از سنگ چخماق یا احیانا سنگ کوارتز دار در ورودی غارها یاپر کردن غارها و اتاق ها از آن استفاده می کردند که این کار باعث محکم بودن می شود...این سنگ ها و صخر ها در عمل بعضی از فلزیاب و طلایاب ها اختلال و پارازیت ایجاد می کردند زیرا قوی بود.

3-   غار یهودی گرانبها و دفینه دار اغلب بطور کامل با سنگ چخماق بزرگ و گاهی اوقات با سنگهایی که وزن آن بیش از یک تن بود پر یا پلمپ می شد.

4-   یهودیان دو سرداب درست می کردند یکی برای گمراهی که حاوی تله بود و دوم که شما را بسوی هدف میبرد و اما آن هم خطرناک بوده و تله ای در سقف کار گذاشته شده است و آن سنگ بزرگی است که اطرافش سنگ کوچکی بوده و به مجرد حفر برای تنظیف سرداب از بالا به پایین می افتد....خیلی مواظب باشید

5- طلای یهودی مرصود (تله و طلسم دار ) بود....رصد آن قوی و از نشانه های مخصوص که به این مورد اشاره می کند  سنگ نگاره ( چشم ) است و در هر حالی حصار دائمی لازم و ضروری است.

6-   قبل از وصول به هدف و دفینه شما طبقه ای از صخره و سنگهای مثلثی شکل خواهید دید که موضعش در روی کروکی نشان داد شده است.

7-رسیدن به دفینه یهودی محتاج صبر و استقامت است....پس ما بعد از 4 سال به آن رسیدیم و به عمقی که متجاوز از 5 متر بود کاویده و به سردابی که نشانه ستاره 5 پر و ستاره داوودی که در اول سرداب بود رسیدیم اما آن با نوعی از سنگ و صخره و خاک آلقآسی پلمپ شده بود....عمل مقداری سخت است